Yoruldum Şiiri - Murat Mazlum

Kimse yormadı beni,senin yorduğun kadar.
Ve kimse üzemedi beni senin üzdüğün kadar.
Evet hüzün de sevgiye dahil.
Kıskanmak,kızmak,kırılmak.,
Bunları biliyorum ben.
Sadece yorulup,bunalıyorum.
Seninle gülmek,mutlu olmak istiyorum.
AMA SEN;
Hep asık surat,hep takıntılar.
Hep açık arayış,hep tavırlar.
Yoruyor bizi,hayat gidiyor.
Ne kalıyor geriye elde.
Kaybettiğimiz neşemiz,gülmeyi unutan yüzlerimiz.
Uykusuz gecelerimiz.
Yarına var mı garantin.söyle ne kadar daha böyle.
Candan,yürekten,gönülden sevmek.
Zindan etmek mi hayatı?
Hep tehdit,hep açık arayış.
Yıpratmıyor mu sevgiyi?
Hüzün,koskocaman hüzün.
Çile,bu hayata ek olarak.
Ömürden gidiyor hayat bitiyor.
Ne kalıyor elde söyle.
Neye yarıyor beni üzmen.
Bedenimiz dimdik ama
Kalbimiz ağır hasarlı.
Gülüşlerimizi yitirdik,birçok şeyi bitirdik.
Aslında biz hep birdik.
Ne oldu şimdi söyle.
Ne değişti de oldu böyle.
Sararıp solduk,hayat bir soluk.
Sonu her an her dakika.
Yaşamaya olanak varken.
Neden yaşayamıyoruz?
Yazık geçen günlere.
Aklım almıyor yaşananları.
Bana bıraktığın harabeyi
Ben inşaa ederim tekrar
Yeter ki sen ol yanımda.
Yeter ki bitsin bu çile.....