Lise çaglarında beykoz korusu,çamlık mevkiinde,
el ele birlikte yürüdügümüz,anlatmaktan bıkmadıgımız bazen aglayıp bazen güldüğümüz Ama, çok mutlu oldugumuz, o günleri hasretle yad ettim.
Arka bahçedeki kanepeye şöyle bir uazanmıştım,
uyuyup kalmışım.
Yanaklarımı serin bir rüzgar okşayarak beni uyandırdı.
Gözlerimi açtıgımda,yanımda hiç kimsenin olmadıgını fark ettim.
Anladımki, gördüklerimin hepsi sadece rüyadan ibaretmiş,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta