YoRuLdUm Şiiri - Emine Sönmez

Hayatın yükünü yıllarca çektım,
Gide gele yaşamaktan yoruldum.
Kah çöllere düştüm, kah göğe çıktım,
İne çıka basamaktan yoruldum.

Elimde kalmadı ne as, ne vale,
Toz dumana döndü yıkıldı kale,
Kurudu gönlümden akan şelale,
Yaz gününde üşümekten yoruldum.

Gezdim durdum, içimdeki dünyayı,
Yaraladı oklar, çektikçe yay ı,
Feleğin elinden aldığım payı,
Elden ele taşımaktan yoruldum.

Yıllarca yalvardım, bana gel deyi,
Hep yabana attın beni el deyi,
Çekiyorum bu hayattan perdeyı,
Canı, yola döşemekten yoruldum.

Kimsede vefa yok, hep yalnız kaldım,
Kedere boğuldum, ummana daldım,
Ne sevenim oldu, ne murat aldım,
Bir MUM gibi ışımaktan yoruldum.