Yoruldu Şiiri - İsmet Murat

YORULDU
Daha fazla üzerime gelmeyin,
Kalmadı takatim, ahval yoruldu.
Sabrımı zorlayıp, eza vermeyin,
Saç sakal ağardı, beden yoruldu.

Her gün cevap vere vere usandım,
Sevdim, Gönül verdim, Odlara yandım,
Dostlar sırt çevirdi, Taşa Dayandım,
Dizler iki büklüm, Ayak Yoruldu.

Bacı, kardeş dedim, sırtın çevirdi,
Kaşık Çatal ile Boynum devirdi,
Biri kapısından kovdu defol git dedi,
Yüreğim kavruldu, kalbim yoruldu.

Terk etti unuttu paralı dostlar,
Canavar kesildi, koyunsu postlar,
Ne olur dağılın kara bulutlar,
Sinem paramparça başım yoruldu.

Kalmadı mecalim, kalmadı halim,
Gayri tutmaz oldu ayağım elim,
Derdimi kaleme anlatır dilim,
Kalem yazar amma kağıt yoruldu.

Müçtehit'im laf dinlemez erkinler
Doğru düzgün başak vermez ekinler,
İlacı bastılar hinoğlu hinler,
Tohum kahpeleşti tarla yoruldu.

Erkin : Hiçbir şarta bağlı olmayan, istediği.
gibi davranabilen, serbest

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi