Yorulan Beden Şiiri - Mehmet Lütfi Baturay

Catlamış bir taş kabaran yüreğimde
Islık sesleri duyuyorum ta derinliklerde
Toprağın altında çığlık sesleri geliyor
Saman yolunda yürüyorum
Dökülüyor saçlarım tel tel
Rüzgarlarla savruluyorum
Arkasına bakmadan kaçıyor benden
Kuruyan toprağın altında görüyorum kendimi
Cansız bedenim çırılçıplak
Bir yıldız kayıyor düşüyor avuçlarımdan
Süzülüyor terim tenimden ayaklarıma doğru
Düşüncelerim yok oluyor birer birer beynimde
Karamsar duygular içinde görüyorum kendimi
Havasızlığı hissediyor bedenim
Gözetliyor insanlardan uzak bir göz beni
Ruhum bemebeyaz bir bez parçasına dönüşüyor
Sonra ateşin geride bıraktığı bir köz oluyor
İçimde bir çocuk uzaklaşıyor benden
Korkutuyor gözlerim beni ellerim titriyor aynaya bakarken
Buruşmuş yüzüm çizgileri sayıyorum
Ladesle geçiyor ayakllarım
Beni taşımak için dilek tutuyor
Cenneti gösteriyor ekvator çizgileri
Denizin mavisi ufuğun çizgisi beni yalnız bırakıyor
Buzulları eritiyor korkan sıcaklığım
Fırat akıyor gözlerimde akıntısına dalıyorum
Çıkmış zirveye yorgun bedenim
Kapanıyor uykusuz gözlerim arkamdan gelen bir sesle