Yorgunum anne Şiiri - Yasemin Güven

Annem ikidir rüyamdasın sende küçük kızına üzülüyor kahroluyorsun biliyorum ondan geliyorsun...
Elin kolun bağlı beni bu cehennemden çekip alamıyorsun annem çok özledim seni be...
Bir benmi sığmadım kalbine hayatına beni almadın yanına bak abimde alması beni...
Çok ağır geçiyor sensizlik her an her saniye aklımdan geçiyorsun neden gittin annem...

Bazen herşeyi unutup silmek istiyorum herşeyi kendimin kim olduğunu adını sanını bile...
Bazen senden konuşmak istesem rahmetli oluyor ilk cümlem canım canıyor yanıyor be...
Kimse sevmedi senin gibi gerçi sende sevmedin beni kim sevsin ki kaybettim yolumu...
Ben ölürsem vasiyetim olsun kimsesizler mezarlığına gömsünler kimse gelmesin el sürmesin tabutuna...

Sağlımda yanımda olmayan öldüğünde hiç olmasın istemem yanımdan geçip gitsinler...
Hani hoca sorarya nasıl bilirdiniz kötü desinler ben kötüyüm sizi çok sevdiğim için...
Annem saçlarıma ak düştü benimde şimdi uzağız seninle ama bir gün yanyana olucaz...
Yorgunum anne dizlerine uzansam saçlarımı okşar severmisin ben burdayım kızım dersimisin...

YASEMİN GÜVEN