Yorgunum Şiiri - Leyla Şerif Emin

Yorgunum ama ümitsiz değil
Hep eylüldendi bu huzursuzluk
Kaç beden büyüktü savaşlarım bilmiyorum
Nasıl olsa hepsini seneye de giyerdim

Cephelerde yaralanan dostlarım
Kimin kurşunu,
kimdi vuran hep meçhul
En zor olanı da hayatın yüzü suyu hürmetine
sırtımdaki bıçaklarım.
Faili yok hiç olmadı
olmayacak da
Biliyorum
O karanlığa gömdüm yüzleri
Bir güneşe bakar şimdi gerçekler
O da Allah'ın takdiri
Ol der oluverir
Ama yorgunum, lakin ümitsiz hiç değil...
Daha şehrin ortasında hayaller kuracaktım

Ver hancı
Biraz eylül biraz şiirden ver…
“Hangisi şiir hangisi eylül” dedi

Ortaya karışık ver en güzeli
Zamansız olsun beklenmedik bir anda
Pusu kurulmasın beklenen olsun
Ziyanı yok ben çoktan kaybettim
Şu gördüğün kale var ya…
Düştü!

Şu karşıda tutuşmuş gül bahçeleri..
Soldu!
Burmalı da yok zaten…

Ya kaldırımlar onlar da mı gitti…
Mezar taşları, küllerim…
Üzerinden zaman aktı su oldu yol buldu
Eylülden ver en güzeli
Ne yaz ne güz olsun
Araya kaynayıp unutulsun
Geçmişim gibi
yorgunum, lakin ümitsiz hiç değil…