Yorgunum Şiiri - Nisa Pişkin

Yalandan uykular
Kalbim beni parçalar
Unuttun beni karalar
Bu beni yaralar

Yaktın beni ateşte
Elim hep keleşte
Yüreğime su serpe serpe
Gözlerimde sular çeşme

Şakaklarımda taze orman
Tütün burnumda kokan
Kokun mazimde kalan
Bir anı misali kollarımı saran

Ellerim hep boş gezdi
Rüyalar artık bitti
Sadece bir duş misali
Seni yakalanmadan geçti gitti

Unut beni diyeceğim
Hatırlamadığına eminim
Elbet bir gün sevilirim
Belki bir gün denerim

Şiirim duygulardan kalan son damla
Kaçarım bambaşka yalanlara
İçtiğim zehirler kimin hesabında
Edilen yeminler aklın safhalarında

Sahil kenarındaki simit
Attım seni hadi git
Mutluluğum gözlük camları ardında bir çift
Görebilirsem eğer dalgaların denizini beni it

Pespembe dünya olsan
Çiçeklerden taçta yapsan
Güneş bile olsan
Olsun dünya kadar paran

Gece saat bir
Gel ay yanıma gir
Unut beni bir bir
Sözlerime çık git

Solan çiçeklerde aradım
Batan güneşten bir ışık süzmesi yakaladım
Yıldızlardan sana taç yaptım
Ne yapsam yaranamadım

Dans eden baharın kelebekleri
Son çırpınışta etekleri
Saplandı yüreğime sözleri
Peki ona ne demeli

Sustum susacak kadar
Seni unutacak kadar
Gözlerimi kuruyacak kadar
Kalbimi unutaçak kadar

Taze sıkılmış anılar
Güzel acılı kazıklar
Sevgiye aç yarınlar
Özgürlükte atılan adımlar

...