Yorgunum Şiiri - Nejla Turan

Yorgunum duvarlara sinmiş sessizlikten,
Yorgunum hüzünlerin boğduğu yalnızlıktan,
Yorgunum içime akıttığım gözyaşlarımdan,
Yorgunum gecenin tenhasında kaybolduğum yollardan,
Sessiz fısıltıların, kulaklarımı delen bağırışından yorgunum...

Yorgunum umut diye tutunduğum hayallerin kırılışından,
Yorgunum kalbimdeki yaraların kanatılışından,
Yorgunum dost bildiklerimin arkasızlığından,
Yorgunum gün doğarken dahi süren karanlıktan...

Yorgunum bir türlü sönmeyen özlemden,
Yorgunum yükü ağırlaşan iç çekişlerimden,
Yorgunum avuçlarımda eriyen dualardan,
Yorgunum suskunluğa mahkûm edilen çığlığımdan...

Ve yorgun yüreğim , artık bilirim,
Karanlık çözülmeyecek,
Geceler yalnızlığın soğuk nefesiyle
Sonsuzluğa kadar sürecek...
Nejla Turan