Yorgunluk Şiiri - Mehmet Postallı

Müşkül sorular sorup, daha da yorma beni;
Beni, bitkin bırakan yılların yorgunluğu.
Onca gül arasında kavraladım dikeni;
Tutunup, sarıldığım dalların yorgunluğu.

Peşimi bırakmayan gölgeler uyutmuyor
Olmayacak hevesler gönlümü avutmuyor
Havanda su dövmekten, elim, kolum tutmuyor
Soğuk terler döktüren kolların yorgunluğu

Tümseğin arkasından her akşam öttü baykuş
Umursayan olmadı habire konuş konuş
Bir ömür emek verip, yürüdüğüm yol yokuş
Dizlerimi yıpratan yolların yorgunluğu

Çalıştım, çabaladım, çıkış yolu aradım
Oysa, ölüm insana uzak değil, bir adım
Kıymetli zamanımı heba edip, harcadım
Sahibi olmadığım malların yorgunluğu

Duygusuza bahane, kaygısıza vakit çok
Yıllar gerdi yayını yüreğime attı ok
Ya ben farklı biriyim, ya da anlayanım yok
Anlayışsız, sorumsuz kulların yorgunluğu

Mehmet Postallı / 2024