Puslu bir sonbahar gecesinde
binbir hileden seken kurşunlardan biri ile bir kanadımdan vurulmuşum.
Yapraklardan önce ben sararıp solmuşum.
Bir kolumda şarkılar, öteki kolumda şiirler, bir kuytuda bulunmuşum.
Ayıldığımda ilkin kalbime sormuşum
durumum nedir diye.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta