Yorgunluğun içinde şiir Şiiri - Leylaa E ...

✍️YORGUNLUĞUN İÇİNDE ŞİİR
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Yorgunum…
Yorgunluğumu gizlemekten yoruldum.
Ölü olup da diri gibi yaşamaktan yoruldum.
Dışa çiçek açıp, içime yaprak dökmekten yoruldum.
Gülümserken bile içimde fırtına kopuyor,
Sözlerim suskun,
Kalbim paramparça…
Ve her gün biraz daha yorgun düşüyorum
Kendi sessizliğimde.
Kimi zaman gözlerimden dökülen yaşlar
Bana yoldaş oluyor,
Sadece ben ve geceler…
Hiçbir ses, hiçbir el
Bu yalnızlığı hafifletemiyor.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨
꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂
✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Ne zaman gülsem,
İçimde bir boşluk yankılanıyor.
Ve ben hâlâ
Dışa çiçek açıp
İçime yaprak dökerek yaşıyorum…
Ama bir gün
Bu yorgunluk dinleyecek,
Bir gün sessizliğim çiçek açacak
Ve içimdeki yapraklar
Yavaşça yeniden yeşerecek.
Ve ben…
O zaman gerçek ben olacağım.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨
꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂
✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Ve o gün geldiğinde,
Sessizliğimin içine düşen karanlık
Yerini hafif bir sabah ışığına bırakacak.
Yorgun kalbim, derin nefes alacak
Ve her kırık parça, yeniden bütünleşecek.
Artık gözyaşlarım
Sadece temizleyen değil,
Aydınlatan olacak.
Her yalnız gecede öğrendiğim acı,
Bana güç verecek,
Ve ben…
Kendi içimdeki bahçeyi keşfedeceğim.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨
꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂
✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Dışa açtığım çiçekler artık
Yalnızca görünüş için değil,
Gerçek benliğimi yansıtacak.
Ve yapraklarım dökülse bile,
Toprağımda saklı umutlar yeşerecek.
Yorgunluk…
Beni düşürdü ama teslim almadı.
Sessizlik…
Beni susturdu ama köreltemedi.
Ve ben…
Artık kendi ışığımda yürüyebileceğim.
Ve artık…
Yorgunluğum, sessizliğim
Beni tanımlamıyor.
İçimdeki yapraklar yeniden yeşerdi,
Ve ben,
Gerçek ben olarak
Kendi ışığımda yürümeye devam ediyorum…