Yorgun Nefes Şiiri - Fırat Bilgin 2

İslam bazen rüzgârın taşıdığı ince bir fısıltıdır,
kulun gönlünde saklı duran tevhidin kıvılcımı gibi.
Kur’an, gecenin karanlığına ışık sürer;
pey­gamber yolunun izleri,
sünnetten doğan bir merhametle doldurur insanın içini.
Hadis olur kulağıma düşen her yumuşak öğüt,
iman ise sessizce yeşeren bir tohumdur kalpte çogunlukla.

Namaz, göğe uzanan yorgun bir nefes;
ibadet, taşların bile anlayacağı kadar eski bir sırdır.
Dua, ruhun yakarmasıdır en nazlı nazenin bir halde
Takva, görünmez bir gölge gibi dolaşır içimde,
ne zaman dünya ağırlaşsa
beni tutup Rahmet’in kıyısına bırakır.

Cennet, uzak bir diyar olmaktan çok
gönlün temizlenmiş hâline benzer;
Ve bir anda açılır içimde tevhid lambası, sonra yine günahla da erir gider
Bütün arayış, bütün yürüyüş şuna çıkar:
kul Rabbine yöneldikçe
kendi derinliğine iner daha fazla.
Ve anlarım ki, insanın sırrı
bazen kendi sessizliğindede saklıdır