Yorgun kalbim Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Takatim kalmadı artık,
Ve ben seni unutmayı seçtim.
Yorgun kalbim,
Bedenim bitkin.

Aklım kendini yitirmiş,
Bütün izlerini kaybettim.
Hatıralar birer birer, maziye gömüldü,
Sensizliğin karanlığına dalıp,
Sessizliğe bıraktım kendimi, yorgunum artık.

Gözlerimde bir zamanlar parlayan ışık,
Şimdi bir hüzün, sönmüş bir ateş gibi.
Her anı bir yük,
Her düşünce bir dert;
Sessizlik zemheri karanlık,
Sensizlikte soğuk rüzgarlar esiyor,
İçim boş, bedenimde.

Geceler asırlar kadar uzun,
Yıldızlar yok,
Ay yok.
Kalbimdeki boşluk, derin bir kuyu sanki.
Artık unutmak istiyorum seni.

Yorgun ruhum,
Sadece dinlenmek isterken,
Sensizliğin kahrıyla baş başa kaldım.
Artık kapanmış sayfalarda, yalnızca bir hatıra olarak kal.
Yorgun kalbim, izlerin silindi,
Hatıralar birer birer, maziye gömüldü.
Sensizliğin gölgesinde sarpa sarmış yollarda kayboluyorum.
Sessizliğe bıraktım kendimi, çok yorgunum artık.

Şimdi sadece bir hüzün,
Sönmüş bir ateş.
Küle dönmüş anılarım,
Sensizliğin rüzgarında savruluyor.

Kendimi en yüksekliklerden sessizliğe bıraktım, çok yorgunum.