Ben en çok kendime sustum.
Birinin bana sessizliği öğretmesine gerek kalmadı;
çünkü içimde bir ben vardı,
dudakları mühürlü, gözleri karanlığa alışmış…
Ona her gece,
"Anladın mı neden sevdim?"
diye sordum.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta