Yorgun gözler Şiiri - Muhammet Demir

Senin gözlerindeki yorgunluğu ben kalbimle öderim
Gecenin en karanlık yerinde bile,
Bir kıvılcım gibi yanar gözlerin,
Ve ben, paramparça bir kalp ile
Sana akarken tükenişimi seyrederim.

Yüreğimden taşar sessiz bir ağıt,
Her nefeste kanar adın dudaklarımda,
Kök salmış bir acı gibi derin
Ve sen, benliğimin en sessiz çığlığısın.

Senin gözlerindeki yorgunluğu ben kalbimle öderim,
Omuzlarımda taşırım dünyanın bütün yükünü,
Beni öldürse de razıyım, yeter ki
Bir damla huzur bulsun bakışlarının derinliği.

Ve biliyorum, kan kusar bu şehir,
Bizi unutur, bizi görmez…
Ama ben, ömrümün son zerresine kadar
Senin yorgunluğunu taşımaya yeminliyim.

Çünkü seninle başlar bu kalbin atışı,
Seninle susar, seninle yanar,
Ve ben hep orada, gözlerinin tam ortasında
Kendi yangınımda kaybolmaya razıyım.