Yorgun Gözler Şiiri - Hüseyin Ülkü Korkmaz

Bir bahar özlemi düşlerken,
Karlı yamaçlara takıldı gönlüm,
Dağlar sisli, gökyüzü simsiyah,
Kardelenlerde yalnızlığı yaşıyordu,
Rengârenkti karların arasında,
Etraf sessiz ve sakin,
Serçelerin açlıkla mücadelesi,
Bir lokma yiyecek çabaları,
Yaşamın ne zor olduğunu anlatıyordu,
Güneş bulutların ardında kaybolmuş,
Başka diyarlaramı ışık saçıyordu,
O an keşke  bulutları yarıp,
Gülümseseydi kar dolu yamaçlara,
İşte böylesine üzgün bir kış gününe,
Takılan gözlerin yorgunluğu..
Hüzzâm makamında bir eser gibi,
Aksediyordu şarkıların nağmelerine,
Baharı bekleyen yorgun gözlerin,
Sabırla sınanmasının tarifi  buydu,
Sanki zaman dile gelmiş bekleyin diyordu,
Menekşelerin müjdelediği yarınları..
Hüseyin Ülkü KORKMAZ