Yorgun Gönül Şiiri - Yusuf Şeker

Yorgun Gönül

Gece, bir başka giyer siyahı.
Ruh yorgun gönül, ten yorgun.
Yıldızlar sönük bekler sabahı.
Ay yorgun gönül, tan yorgun.

Gökyüzünü bir garip hüzün almış.
Yeri gam, barkı keder mi sarmış?
Yeryüzü sessiz, tan da ağlamış.
Bulut yorgun gönül, göz yorgun.

Açmayan gülü bağda saralı.
Konmuyor bülbül, dallar yaralı.
Bu dert, bu gam sende oldu olalı.
Yıl yorgun gönül, gün yorgun.

Sin'den bağı seyret yar, doya doya.
Al kırmızıyı gönül, siyaha boya.
Ak düşmüş saça, bağlasan oya.
Ser yorgun gönül, ten yorgun.

Ümit suskun, hayal perişan şimdi,
Kapanmış yollar, çıkmazda kendi.
Ne bahar yeşerir, ne gelir gül rengi...
Söz yorgun gönül, dil yorgun.

Yusuf şeker