İnsan, kendine ettiğiyle eskirmiş meğer… Ve biz, kendimizi yıka yıka bitiremediğimiz o günahlardan daha da yaşlıyız.
Kimin günahına denk düştü doğuşumuz?
Bu dünya bize dar bir kabir gibi. İçinde dönüp durdukça duvarlar üstümüze geliyor. İnsanlar “umut” diyor, biz ise kırılmış aynalarda yüzümüzü arıyoruz hâlâ. Ne bir sevda tam oldu içimizde, ne bir kin tam öldü. Yarım kalmak bizim alın yazımız sanki...
Unuttuklarımızın küllerinde ısınıyor, dişimizle tırnağımızla kazıdığımız her sığınakta bir mezar kokusu buluyoruz.
Ölümden de yorgunuz kadın. Yüreğimizde taşıdığımız hüzün, mezarları taşır gibi ağır. Kimse sonumuzu yargılamasın; biz ki başlangıcı unutalı çok oldu kim bize çürüyorsun diyebilir?
Ahsar Zerefşan/Denemeler- Yorgun Bir İtiraf . Eylül 2025)
Kayıt Tarihi : 30.9.2025 20:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!