Yorgun Bekçisiyim... Şiiri - Hasan Belek 2

Gözümde bir perde, elimde hep bir pusula,
Dururum, iki sonsuzluğun dar kapısında.
Bir yanda sisli, bilinmez sonsuz dipsiz evren,
Diğer yanda gün ışığı, somut, görkemli.
Ben, bu geçidin sessiz, o yorgun bekçisiyim.
​
Bazen bir nefes eser, dumanı da olmayan,
Bazen bir koku gelir, güller bahçesi kuran.
Kirlenmiş olanlar, hep sigara dumanında,
Arınmış olanın sesi, berrak bir sudadır.
Ruhum, fısıltıları tercüme eden köprü.
​
Bilmek, sadece görmekten ibaret değilmiş;
Gölgeler tanınır, yalanlar da seçilirmiş.
Kadir-i Mutlak'ın yazdığı mühürlü kitap,
İnsanın alnında gizli, okumayı bekler.
Her zıtlık, Yüce Yaratıcının imzasıdır.
​
İblis tozu, Adem kalan mirasa bulaşır,
Seçim anı gelir, vicdanlar kışla savaşır.
Kimi kırmızıyı seçer ve kirli beyazı,
Kimi Enlil’in, Zeus’un saf nuruna koşar.
Savaş, toprağın değil, göğün savaşıdır.
​
Akçay'ın rüzgarı, İda'nın yamaçlarından,
O en güçlü, ortak köprü şarkısını söyler.
Sınır kalkar, o bekçi artık huzura erer,
Kötülük yenilmiş, ışık sonsuza dek sürer.
Kut ve Mut, kapıdan içeri dolan bekçiler...

Hasan Belek
13 11 2025 Akçay