Yorgun Aynalar Şiiri - Fikri Pınarlı

Hayat beni matem ile sınıyor,
Yüzüme gülmüyor kırgın aynalar.
Kimi alay edip kimi kınıyor,
Selamım almıyor dargın aynalar.

Kime can dedimse canım istedi,
Dağlar feryadıma yeter sus dedi,
Kaderden payına düşen yas dedi,
Tesellim olmuyor bir gün aynalar.

Çarkıfelek hiç durmadan çevirdi,
Bir çınardım deli poyraz devirdi,
Bilinmeyen bir diyara savurdu,
Halimi bilmiyor sürgün aynalar.

Harcanan yıllardı biten ömürdü,
Her fırsatta hüzün beni sömürdü,
Feleğin sillesi san ki demir di,
Hiç mutlu kalmıyor yorgun aynalar.

Yatağım buz gibi yastığım taş dan,
Medet bekliyorum gökteki kuş dan,
Bozuk plak gibi çevirip baştan,
Benimle ağlıyor her gün aynalar.