Bırakıp gitmişti kadın adamı;
Yalvaran gözlerle “Gel” dedi adam!
Başına yıkıldı dünyanın damı;
Bu yangının sonu “Kül” dedi adam!
Yalnızdı, hayattan bıkmış gibiydi;
Bütün köprüleri yakmış gibiydi;
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik



