Yorgun Şiiri - Aydın Ahmet

Ömür denen şu yokuşta
Yürüyorum yorgun yorgun
Şu halime her bakışta
Yürüyorum yorgun yorgun

Bu dünyanın harmanı yok
Ölmemeye fermanı yok
Dizlerimin dermanı yok
Yürüyorum yorgun yorgun

Fanidir dünya payesi
Muhtaç olmamak gayesi
Bitti ömrün sermayesi
Yürüyorum yorgun yorgun

Güldüm yaprağım döküldü
Kopmaz dikişler söküldü
Belim ortadan büküldü
Yürüyorum yorgun yorgun

Bu hayat bitmez sanırdım
Meğer ben beni kandırdım
Kendimi şahin tanırdım
Yürüyorum yorgun yorgun

Dünyadan aldım hevesim
Yetmiyor artık nefesim
Hazan oldu her bir mevsim
Yürüyorum yorgun yorgun

Çoksa da dünya çilesi
Kimsenin yoktur ölesi
Yok mu bunun bir hilesi
Yürüyorum yorgun yorgun

Her gün yüreğimde hüzün
Hayalle geçer gündüzüm
Geçti bahar geldi güzüm
Yürüyorum yorgun yorgun

Bazen kendimle habersiz
Konuşurum yerli yersiz
Saçlarım ak gözüm fersiz
Yürüyorum yorgun yorgun

Rabbim kalırsam susuz aç
Kimseye eyleme muhtaç
Sana ulaşan bir yol aç
Yürüyorum yorgun yorgun