Yorganın Altındaki Sabah

Gözlerimde bir kadın vardı, adını söylemezdi akşamlar
Sessizce bekledim, umutlarım usul usul soldu o akşamlar
Kalbimi fısıldadım rüzgâra, o cevap vermedi sessizliğe
Her bakışı düş olurken, kaldı yalnızca içimde gizlice

Onun için erittim kendimi, her parça kül oldu geceye
İnadına verdim tüm baharı, elime geçmedi tekçe heceye
Emeklerim dalga dalga dağıldı kıyıda, izim bile kalmadı
Sevdam bir kadeh gibi kırıldı ansızın, kırıntısı bile kalmadı.

Bir gün kıskandı usulca, gözleri fırtına oldu içimde
Sanki bir kıvılcım yaktı her şeyi, titretti göğsümün içini
O an dünyam dönmeye başladı, bir umut kıvılcım gibi yandı
Ama sevinç rüzgârı kısa sürdü, ardından hepsi söndü yandı

Sabah uyandım, rüyaymış her şey, yorganın altında bir iz
Gözlerimde kırık aynalar, gerçek ağır bir sızı, elbet siz
Anladım ki bazen sevda bir düş, sabaha kalmaz çoğu zaman
Yalnızlıkla baş başa kaldım, ellerimde kırık hatıralar.