Yordun Beni İstanbul Şiiri - Bayram Ataç

Hani sözde altındı, kaldırımların taşların
Bana cehennem oldu, hırçın akşamların
Hayalimi ıslattı, gözden akıttığın yaşların
Yordun beni, yordun be istanbul

Geceler olunca ışıkların, yıldızlar misali
Onların altında kurdum, olmayan hayali
Herkesten sakladım, düştüğüm bu hali
Yordun beni, yordun be istanbul

Canda mecal kalmadı, dermansız dizlerim
Sokaklarda silindi, kayboldu gitti izlerim
Kaybolan izlerimde, çok hüsran gizlerim
Yordun beni, yordun be istanbul

Her Köşe başında, unutulmaz hatıram
Sokaklarında saklı, içimde gizli yaram
Bunca zaman boş imiş, sende çabam
Yordun beni, yordun be istanbul

Hırçın dalgaların, vururken dalgakırana
Hiç rastlamadım, sende ahval sorana
Hüsran yaşatırsın, üstüne hayal kurana
Yordun beni, yordun be istanbul

Üzgün anılar sardı, bakınca her yanımı
Hüzünlü bıraktın, içimde bütün anımı
Soğuk taşa verdirdin, benim sol yanımı
Yordun beni, yordun be istanbul

Nice yıllarım oldu, sokaklarında heder
Gözde yaş bırakmadı, yaşattığın keder
Yeter bana çektirdiğin, istanbul yeter
Yordun beni, yordun be istanbul

Toprağına bastığımda, yirmi ikiydi yaşım
Dertten kurtulmadı, o günden beri başım
Canda takat kalmadı, çatladı sabır taşım
Yordun beni, yordun be istanbul

Yaralarımı gizledikçe, yaralarımı kanattın
Ben gibi mazlumdan, bir canavar yarattın
Yaşamadan gençliğimi, sen aldın karartın
Yordun beni, yordun be istanbul

Omuzlarıma yükledin, çekilmez ağır yükü
Ağız tadıyla yedirmedin, ne malı ne de mülkü
Kimine ağıt yazdırdın, bayrama yanık türkü
Yordun beni, yordun be istanbul