Yonca Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

yıldızlarım düşüyor yerlere
birer birer...
gökyüzünde bir ışık perdesi gibi asılı kalan izleri,
her adım attığımda aydınlatırdı beni...
bir yıldızım vardı ki,
iple inmişti yeryüzüne,
karşımda duruyordu,
beş köşeli sevimliliğiyle....
her köşesine değişik bir aşkla sarılmıştım,
dudakları yoktu ama kolları vardı,
kalbi vardı her şeyden önce parlaklığıyla beni yakan....
kuyruğunda değişik sevgilerin pırıltıları vardı,
yalanlar değil...
sanmışım,
hatırladıklarımda yanılmışım...
ipini çeken aptalların ellerindeki pisliği göremeyecek yıldızın
kalbime ışık vermesini bekleyecek değilim,
cesur yüreklilik masalına ancak filmlerde rastlanır,
özgürlük için elindeki mendili bırakırsın
ama
kuyruklu sevgilerin terkedişine değil....
yağmur duasına çıkabilmek için,
büyütecek ekinlerin olması lazım topraklarında....
hey bu lafı sevdim ben çok,
biraz ekin sahiplenmeye çıkacağım başıboş dağlara,
kim bilir,
beş köşelisini bulamam
ama
dört yapraklısı çıkar karşıma benim de...