Kafanı koyduğun an yastığa,
Dayanabilecek misin dışlanmışlığa?
Nefes alabilmek için bakacaksın yukarıya,
Kahpe yıldızlar bile onlardan yana.
Üzüldüğünden değil korktuğundan titrersin aslında,
Duramazsın, korku işlenmiştir ruhuna.
Korkunun ecele faydası yok, zaman geliyor hızlıca.
Hemen doğrulmazsan, oyun bitecek yakında.
Ateşin mumu tükettiği gibi,
Tükeniyorsun gölgeler arasında.
Hiçbir şey bitmeyecek aslında,
Sadece ölüm var yolun sonunda.
Vücudun soğuyor yavaşça,
Kan da var göz yaşlarında.
Hala çok geç değil, söyle onlara;
Duysunlar! Hepsinden özgürsün aslında.
Anlamıyor, gülüyor dudaklar.
Peki nedendir süzülen bu yaşlar?
Dizlerin bükülmüş olsa da,
Hala onlardan mutlusun aslında.
Nefrete tapanlar,
Öldürdüler seni karanlıkta.
Köpekler gibi ölmeye değerdi aslında.
Rüzgar kadar özgür olmak var, yolun sonunda...
15.05.2010 Onur Berkay Yapıcı
Kayıt Tarihi : 12.4.2019 23:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!