Yolun Sonu Şiiri - Serkan Çardaklı

Yıllar geçti,
Aynı sabah, aynı duvar,
Aynı pencereden bakar oldu gözlerim.
Ne gelen var,
Ne giden,
Ne de soran nereye gittiğimi.

Bir ismin yok içimde sızlayan,
Bir yüz aramıyorum sokaklarda.
Sadece…
Bir yer var aklımda durmadan çağıran,
Belki bir taş,
Belki bir gölgelik ağaç.

Rüzgârı hatırlıyorum
Dağlardan inen,
Ve toprağı kokutan ilk yağmurla.
Bir çocuk sesi geliyor bazen kulağıma,
Koşar gibi…
Ama ses büyüyor,
Çocuk kalmıyor hiçbir şey.

Güneşin battığı yeri özlüyorum,
Tam orada durmuşum sanki yıllardır.
Ne ileri gidebiliyorum,
Ne geri dönebiliyorum.
Zaman, bir çakıl taşı gibi cebimde –
Ağır ama önemsiz.

Bilmem,
Beni bekleyen var mı o uzak yerlerde,
Ama ben bekliyorum.
Bir köy ismi gibi eksik kalan cümlelerde,
Bir yolun ucunda…
Sadece varmak için değil,
Varmadan susmak için bekliyorum.