Yolun Sonu Şiiri - Mehmet Girişit

YOLUN SONU

Yetinmeyi bilmiyorsan eğer
Hem kendine zarar verirsin hem sevdiğine
İşlediğin suçlar cezasız kalır sanma
Elbet ödersin bedelini ara ara
Mutlu günler gelir aklına
Seni çıkarsızca seven,
Saçının teline zarar gelmesin diyen,
Seni kollayan, koruyan
Derdini dinleyen, derman olan,
Olmaya çalışan,
Değişmesini istemediğin değerleri,
Değiştirerek çıkar karşına.

Şimdi belki fark etmeyeceksin
Değerli olduğunu sana hissettiren
Değersiz insanların varlığını
Anlayacaksın bir gün
Çıkarcıların gerçek yüzlerini
Acaba utanacak mı yüzün
Kızaracak mı
Gözlerime bakarken, eğilecek mi başın
Sessizce

Boş kalabalıklar karşıladıkça seni
Sahte yüzlerde yapay gülüşleri
Belki tebessüm dökülecek gözlerine
Belki mutlu edecek seni yalancı sözlerle
Taaki bir tokat patlayınca yüzün de
Küfürler dolunca kulağına
Ve boşalınca cebindekiler
Anlayabilecek misin
Rol yapanların gerçek figüranlığını
Kapılar üzerine kapanınca
Zilin duvarda paslanınca
Telefonun yapışık kaldıkça masan da
Gelecek miyim aklına
Varlığımı hiçe saydığın zamanlarda

Radyodan gelen ses kaplıyor odayı
Musa Eroğlu ince ince dokunuyor yüreğime
“Geçtim dünya üzerinden
Ömür bir nefes derinden
Bak feleğin çemberinden
Yolun sonu görünüyor”
Gayri ihtiyarı takılıyorum türküye
Esir alıyor beni hasret kaldığım sözler
Ve bir bir unutulan dostluklar
Yok oluyor bir anda sahte kalabalıklar
Ve kapanıyor artık o kapılar ….

Bahar sevinçleri yaşarken bir zamanlar
Örterken üstümüzü o mavi gökyüzü
Ve gizlerken gelincik çiçekleri bizi
Pınarlar su doldururken avuçlarıma
Karıncaları seyre dalardık dağlarda
Yağmurdan sonra toprak kokusu
Can verirdi yaşadığımız her ana
Bir zamanlar derman olduğum yarana

Aynı yerinden iki defa kırılmazmış kemik
Hep bana mı denk geliyor mermiyi patlatan tetik
Bundandır belki bilemem delik deşik yüreğim
Kime verdiysem değer, değmezmiş meğer
Aynı duada buluşmasa da ellerimiz
Ayrı ayır kalplerde yaşar elbet ümitlerimiz
Aynı umutla girdiğimiz kapıdan
Vedalaşmadan çıkacağız farklı yapıdan
Etmese de son pişmanlık bir fayda
Kapanır açılmamak üzere o kapılar bir daha.

Mehmet GİRİŞİT
Gölbaşı – 14.04.2020