Rüzgârın omzumda bıraktığı serinlikle yürüdüm,
Arkamda sustu bütün eski sesler.
Toprağın kokusunda unuttum korkularımı,
Ve gökyüzü, bana kendi rengini verdi.
Sulara eğildim, yüzümde yabancı bir huzur,
Her damlada kendime dair bir iz buldum.
Ne geçmişin gölgesi var artık ardımda,
Ne de yarının ağırlığı var omzumda.
Göğe baktım, içimde sessiz bir gülümseme,
Her yıldız bir zamanlar unuttuğum hayalim.
Şimdi ne rüzgâr korkutur beni ne de gece,
Çünkü yolumu, kendi ışığımla çizdim...
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 17:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!