Yollara Şiiri - Gülten Bilir

Uzun engelli bir yola cıkmam,
Uygun görüldü.
Bana giydirdikleri elbise,
İki beden büyüktü.
Daha ben doymamıştım,
Çicekli böcekli elbiselerime.
Ağzımda demirden leblebi,
Ayagımda demirden çarık.
Yürü diye iteklediler.
Ben yürümeye çalıştıkca,
Çelme takıp düşürdüler.
Üstün başım toz toprak.
Eğmedim başımı,
İnatla yürüdüm istenilen yolda.
Arkama baktığımda,
Kimse kalmamıştı.
Mecbur değildim artık yürümeye,
Önce ağzımdakini çıkardım
Gülmeye başladım,
Sonra ayaklarımdakileri,
Koşuyor olmam gerekirken,
Durdum.
Elbiseyi parcaladım.
Yine çicekli böcekli elbiseler giyiyorum.
Rüzgarlarla yarışıyor,
Kahkahalarımı kamcı,
Yapıyorum inadına yollara.
Kuş gagasında öpücükler veriyorum.
Geçmişte kalan bütün yayalara...