kirli yalnızlıklar yağıyor oturduğum kente
ne zaman gitsen sen buradan
bu dört duvar, bu boş sokak
baştan aşağı cam kırığı oluyor herşey
ardından bir tas su değil,
binlerce kova kan akıtıyorum duvardaki silik, yitip giden gölgeni gördükçe
hayatımın tüm anlamı
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
