Yollar Şiiri - Mehmet Dikkaya

Yollar, uzanır gider sonsuzluğa,
Kıvrımları benzer bir ırmağa,
Seyyah ruhlar onda bir teselli arar,
Yollar, dağları, sarp tepeleri aşar.
***
Giden gider, kalanlarda bir hüzün,
Ayrılık ruhu sarmaya başlar,
Herkes yarin kollarına giden,
Sarp yolları yarmaya başlar.
***
Kimi gider en güzel bir sevgiliye,
Kimi varmak için bir veliye,
Yolculardan kalan geriye,
“Hoşça kal”dır tek hediye.
***
Yollar giderek bir yerde buluşur,
Kalanlar da gidenlere kavuşur,
Hüzünler sona erince bir bir,
“Büyük Huzur”a dostlar varışır.
***
Bir yol hikayesi değil dediğim,
Hayatın kendisidir dostlar!
Yeğrenîyi bekler mi o yiğidim,
Vuslat için tek yol bu, bildiğim.

03/07/1999
Malatya-İstanbul Karayolu