Ne umduk hayattan, ne verdi bize
Bir bahçe çiçekten gül deremedik
Seherler karanlık getirdi ize,
Düz yollar içinde iz süremedik.
Böyle vurdu bize mevsim meltemi
Bahçeyi savurdu, bağı kuruttu
Karaya oturdu sonunda gemi
Tüm dost bildiklerim ahdi unuttu.
Umudu kaptırdık bir sinsi âha
Yollar, yol içinde yolları çizdi
Rûhum uzandıkça heran Allah'a
Yıllar, yolumuza hep elem dizdi.
Sanma ağaracak bahtın karası
Bayramlarda dahi dinmez acımız
Günbegün uzuyor yolun arası
Ezelden ebede bizim sancımız.
18.11.2010
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 18.11.2010 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kaderle edindiğimiz başımızın tâcıdır...
Günün şartlarına göre bir an gökyüzünde beliren kara bulutlar anında yüreğimizi de sarıp sarmalıverir. Ve bir kaç dakika önce açtırdığımız bütün çiçeklerin rengini unutuveririz.
Sanırım bu çalışmanız da böyle bir an ürünü...
Yüreğinize sağlık, kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (2)