Yollama Beni Şiiri - İbrahim Cuma

Yola niyet edip kol kola girdik
Gözümüz ufukta hayaller kurduk
Yorulduk, dinlendik hedefe vardık
Yolluya rast gelip, yollama beni!
Yollu yordamıyla kollama beni!

Beraber yürürken yollar tozluydu.
Alaycı nazarlar sazlı sözlüydü.
Bizle yürümeye onlar nazlıydı.
Yolluya rast gelip, yollama beni!
Yollu yordamıyla kollama beni!

Hedefe varınca koşup gelenler,
Alkış tufanıyla akıl çelenler,
Yol arkadaşını yola salanlar...
Yolluya rast gelip, yollama beni!
Yollu yordamıyla kollama beni!

Aklına gülenler aklını alır.
Oyun kurup menfi yolunu bulur.
Yol bitince sanma birisi kalır
Yolluya rast gelip, yollama beni!
Yollu yordamıyla kollama beni!

Yol arkadaşı bu, yabana atma.
Ya yola hiç çıkma; ya yolda satma!
Yol bitince sonra çamura batma
Yolluya rast gelip, yollama beni!
Yollu yordamıyla kollama beni!