Yoldan Anlıklar Şiiri - Vedat Koparan

Yağmalanan yaşamların savrulan zaman talanında… Ülke turunda düşünceler..

Dost dokunuşu son an'a
Kırlangıç göçüdür
Sıkışan zaman girdabında
Bir ukde değildir kalan
Baki sevgide/dokunduk

Göz ucu sevgisinde
Ne mavi soldu ne kahverengi
Yuvası her dönüşe
Yaşayıp/yaşandıkça
O köşede yer eden bilince

*** ***

Zengini sevmek
Ne ola ki
Sevilir elbet
Niye sevilmesin ki
Zenginliği hele
Ne çok severim
Olursa insana dairde

*** ***
Ben beni alır giderim
Ben beni çeker giderim
Arta kalır ne kalırsa
Alın
Alın
İşte insan yanım..
Darmadağın

*** ***
Ne çok iğdiş edilmişim
Ne çok insanlı geçmişim
Ne çok insanlı-insansız
Köprülerden geçmişim
Çal be güzelim/kaldıysam
Bir sende
Benden arta kalan
Bir beni
Sende çal/kal be güzelim
Gitmeye ne vardı sanki
*** ***

Hızlı düşünüyorum
Yol alan otobüsle/yarışta
Tam kalem elde
sanki tam siper askerde
Tüh yazamıyorum
Aklıma gelenler uçup giderken
Geceye uçuşta kelebek zarafetiyle
Hınzır sürat
Sarsılıyor zaman/uyuyamıyorum
Horlarken yanı başımda ki
Gözlerim takılıyor gecenin karanlığına
Kaçışırken ateş böceği gibi ışıklar

**** ****
Deniz miydi kendini çeken
Yoksa vapur muydu?
Kendini denize hapseden
Gece bağrı acıyla yırtarken
Ve güne hamileyken
O kadar trene bön bakmak var mıydı?
Sessiz geçişlerde
Siren ne kadar acı ötse de
*** ***
İki şarkıydık
Dile gelip söylenemeyen
İki tanıdık yüz
Isırgan otu /o sımsıcak bakışta
Yüzümüzde yapmacıksız gülüşler

*** ***
Birbirini iten
İttikçe çeken
Neydi ki o
Yaşanası olan yaşanmayan
Sevgi hapsinde bastırılmışlık
İki ben
Hem yakın
Hem uzak
Hep iki yabancıydık
Yaşamak varken/yaşayamadık

İki yol
Gittikçe uzayan
Uzadıkça varılamayan
Miting alanı
Karmaşa, kargaşa
Bir cümbüş
Kilitlenmiş aşk kapısı
Yürü be kırılsın suskunluğun beli

*** ***
Suya düşen hayaldi
Kendi gölgesinde
Yitip giden

Yaşanası sevgiler/yaşanamayandı
Dizelerde yaşanandı
Kırıklarını örmeye çalışırdı
Ağlama ağacı
Dilek ağacına asılırken
Sevgi ağacı ne aç ne susuz
Öykünürdü kızılcıklar hamile bahara
Taşardı duygular aşk'a

Bir biz olurduk da
Bir ikimiz olamazdık
Yan yana duruşlarda
Ah sen kayıp giden
Yitik zaman kuşu…

Usumun dalgalarına
Gelip durursun
Zamansız bir ağrı
İkide bir gagalarsın
İçimin çıfıt çarşısında

Uyur bir ben
Kaç ben'e ulaşır bu dizeler
Bir ben
Çık içimin insanı çık

*** ***
Bitmedi…

Vedat Koparan 02.04.2006