Yolda yürürken
bazen kendi kendime konuştuğumu
sanıyorlar.
Tuhaf bakışlar arasında
içimdeki sözleri kimse duyamıyor.
Onlar,
dudaklarımın arasından dökülen cümleleri
anlamsız bir yalnızlık gibi
görüyorlar.
Oysa ben,
her adımda sana şiirler okuyorum.
Görmediğin, duymadığın,
ama sana ait olan dizelerle
yürüyorum...
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!