Yolcuya Şiiri - Mücahit Kocabaş

Fikreyle bir an yolcu, nereye gidiyorsun
Unutma ki "sen kendi güneşine bulutsun”.

Masiva derin kuyu, günahlar kara efsun
Nasihat kâr etmiyor, düştün çıkamıyorsun

Yalanlarla kararttın hakikat ocağını
Günahlarla söndürdün iffetin çerağını

İnlemeler geliyor müstesna köklerinden
Ziya belirsin artık ruhunun göklerinden

Gafil kalma agâh ol yandır aşka sineni
Kav cevherini yakıp nur et gönül haneni

Tahirdir aslın senin, gel bunları fikreyle
Tevhid deryasına dal, yalnız O’nu zikreyle

Zikreyle O’nu Cahid, karanlıklar boğulsun
Unutma ki “sen kendi güneşine bulutsun”