Yolculuk ve sessizlik Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir şarkı düşer her gece,
Her notası yorgun kalbime.
Sessizce yürürken günler,
Kırık dökük kalmış hayaller arasında.

Beni dinle,
Düşlerimle sarılıyorum yine,
Bir zamanlar yaşadığım o mavi anlarda,
Sonsuz bir boşluk var şimdi,
Ve bir isyanı yudumlayan rüzgar.

Sarılmadan gitti zaman,
Geride bıraktığımız eller,
Kelimelerimiz eksik kaldı,
Birbirimize hiç ulaşamadık.

Beni hatırla,
Gözlerimde kaybolan ışığın son izinde,
İçimde bir kırılma daha,
Benden geriye kalan
Sadece hüzün, sadece sen.

Yolun düşsün,
Bir gün bir başka zaman,
Belki de bir başka şarkı,
Bir başka başlangıç olur.
Ama sen hep burada kalırsın,
Ve ben, seni beklerim...