Yolcudur İnsan Şiiri - Erdem Gümüş 2

YOLCUDUR İNSAN

Azrail gelmeden sonsuzum sanar
Verirken son nefes zorcudur insan
Temennim ebedi tek şeytan yanar
Cennette mis kokan burcudur insan

Eceli gelince tekbir getirir
Sırat köprüsünü yıkar göçürür
Cehenneme hârı beşer götürür
Yandığı ateşin harcıdır insan

Onsekizbin âlem kula hizmette
Bir tek şeytan caydı, bize hürmette
Ten canda emanet ruhlar minnette
Amel defterinin hurcudur insan

Giderken aynıdır geldiğin yolun,
Mayası ayrı mı beşerî kulun?
Benden, senden, ondan farkını bulun,
Adem'in toprağa, borcudur insan

Üryan gelir haktan, bir damla yaştan,
Kefene cep uysa, konurdu baştan.
Kim kaldı faniye, ebedi başkan,
Yaratılan yere yolcudur insan.


KUL FİGANİ
İZMİT