Yolcu Şiiri - Harun Köroğlu

Elinde azigi, basi önünde
selam vermiyor geçtigi yerlere yolcu
kurak topraklara düsüyor gölgesi
her kurulan mahkemede sahitlik ediyor yollar
yükünün agirligi alninin kirislarinda
eriyip gidiyor yolcu her adim atisinda
uzayan yollar bir garip yolcu geçiriyor buradan
nereden geldigi meçhul bir garip yolcu
günes yaksada, kabinda ki suyun soguklugu
onu vazgeçirmiyor
ve bekleyenin çoklugu ona kapta ki suyu içirmiyor
ufukta bir seher vakti daliyor uzaklara yolcu
yollar uzuyor bir garip yolcu geçiyor buradan
nereye gittigi meçhul bir garip yolcu
yanardagda lav olup akiyor irmak irmak
akrsulara kaniyor
daglara buz, yollara toz oluyor
biraktigi köyünü döndügünde bulamayinca
gönül dagindan bir taze gül soluyor
ve yolcu
gözlerimin önünde sonsuzluga daliyor...