Yol verdim,
Beni üzen herkese...
Susarak değil,
Kalbimi geri alarak gittim.
Kim ne dedi umursamadım,
Ne arkamdan konuşanlar kaldı
Ne yüzüme gülüp içimden vuranlar…
Hepsine bir tebessümle
“Senlik değilmişim” dedim.
Gönlümden geçeni,
Zorla tutmadım.
Sevmediyse…
Buyur dedim,
Kapı açık, yol senin…
Yol verdim,
Kıranlara, susanlara,
Benim kıymetimi görmeyen gözlere,
Sevgimi hiçe sayan ellere…
Bir zamanlar yüreğimde
Taht kuranlar bile oldu…
Ama ben kendime kraliçeyim,
Tahtımı onların hatırasıyla yakmam artık!
Kalbim ağır geldi bazısına,
Sadakat, vefa, sevda…
Taşıyamadılar.
Ben de yük etmedim kimseyi kendime.
Şimdi yolum açık,
Kalbim hafif,
Ve ben biliyorum artık:
Giden gitsin,
Kalan yetsin,
Ben yeterim kendime…
AygülZADE ✍🏻
Kayıt Tarihi : 15.7.2025 19:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!