Yol ver gitsin Şiiri - Murat Ülkü

Sabahın köründe düşen mesajına,
Gecenin bir yarısı çalıyorsa telefon?
Ağlama değmez gözyaşına açma sakın...

Herkesin mesajına anında cevap veriyor,
Seninki mi bekliyor, hala askıda mı kalıyor,
Yolla ma bir daha, mesaja gerek kalmıyor...

Hiçbir şey yapmazken, boş boş dururken,
Dostlarınla planına sitem mi ediyor?
Aldırma, bozmadan devam sen kendi yoluna,

Önemi olmayan, değersiz kişiler,
Arkanızdan konuşup, dillerini mi uzatır?
Sözleri boş bir seda, duymasan da olur,

Altı kez evlenip boşanan anlatırsa aşkı,
Fısıldarsa kulağına mutlu evliliğin sırrını,
Dinleme yalanları, kendi mutluluğuna bak.

Aşkla tuttuğun el, vefasız mı çıktı,
Nankörlük mü sardı, acı mı verdi sana?
Bir daha dokunma, bırak kalsın öylece.

Yıllarını verdiğin, ömrünü harcadığın,
Şimdi dakikaları mı çok görüyor sana?
Değerini bileni sev, hetşeyi takma kafana.

Kelimelerinle tarttığın, özenle seçtiğin,
Hunharca eleştirip, kalbini mi kırar?
Konuşma onunla, suskunluk altın olur.

Bugüne dek aşk için ödün verdin de ne oldu,
Madalya mı taktılar, kahraman mı oldun?
Alsınlar geri madalyayı, takmasan da olur.

Yüreği ile seven kıyamaz hiç sevdiğine,
Dil ile seven, bakmaz bile yaş döken gözlerine,
Yol ver gitsin, heves için sevdiğini söyleyene....