Yol ve yolcu Şiiri - Ahmet Atmaca

Kim sevme di, kim sende sabahlamadı ömründe birkez olsun
Bilmezler oysa her geliş senden, her dönüş yine sana
Oysa yok, avuçlarında aminlerle el açmış, umutları solgun
Oysa yok; kitabı boş, omuzları dengede dönüş sana.

Yazgımda ilk adım son adım sana şükür
Eğilen zerrelerin gayesinde muhtaçlık
Ben bir sana teslimim adımlar sana yürür
Bilmezler mi nedendir ruhumda bunca açlık

Korku değil yere serilen seccadeler
Ağlayan gök,gülen gök ve o gökkube gözler
Şimdi dönüş zamanı boş sanma bu gidişi
Ömrünce iki melek, ömrünce sen idiler.