Yol Seansları Şiiri - Ayşe Uçar

yapay çiçek plastik saksı gibi
oturuyorum oturduğum yerde
gecenin karanlığı gündüzün
aydınlığı örseliyor
zihnimi

duvardaki ayna gibi aldığım ışığı
geri yansıtıyorum karşımdakilere
iyiysen iyiyim kötüysen kötüyüm
karanlıksan karanlık
aydınlıksan aydınlık

paslanıyor içimin bakırdan kapıları
keşke gelip boyasa her yeri bahar rüzgârları
rengarenk kelimelerimi çocuklara
kelebeklere çevirse

-zaman hep aynı düzlemde olsa da

hep aynı düşüncede tutamam aklımı
beton sertliliğinde dayanıklılığım kalıcı değil
adımlarım uçarı zıp zıp
serçe hafifliğinde

yağmurun
altında ıslanan kedi gibiyim
alıcı kuşların vahşi yırtıcılığı üzerimde
bin yapraklı bir kitabın önsüzünden
seyrediyorum sizleri her şeyi
her yeri

isterseniz
gelin birlikte kanat çırpalım
bulutların üzerinden yağmurlarla damlalarla
asırlık dertlerimizi arındıralım güneşlerle
üstümüze giydirilen demir parmaklıkları
zincirleri kıralım
aklı baliğimizle

yazları iyi
bilirim ben kışları soğukları da
donmanın acısını yanmanın yangısını da
duvardan duvara çarpıla çarpıla gözlerimi
dört açmasını da

-preslerde ezile ezile erbabı muallimi olmayı da

hayalcilere düşler satarım
çocuklara masal gençlere sevda
kelebeklere renk renk şakayık
kedilere bahçe
yaşlılara şifa

kendini bilenlere ayna
ruhu kamillere eş ve yoldaş

-meczup avare bir y o l c u y u m

iki nokta arasında yaşar doğar
ve ölürüm

-selam olsun tüm kedilere kelebeklere ve çiçeklere

................

14072024
11:26