Yüzlerce şiire döktüm,bütün gizli iç dünyamı,
Umudumu,hayalimi,gerçeğimi ve rûyamı..
Rûyamda annemi gördüm,tutmuştu iki elimi;
Dedi ki: “Bak,beni dinle,iyi anla sözlerimi! ”
O sırada,Beyaz Güllerle donanmış bir yoldaydım..
Güllerin herbirisini,hem okşadım,hem kokladım…
Annem devam ediyordu: “..Elbet güzel,Gül ve Yaprak,
Bakakalırım giden geminin ardından;
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Devamını Oku
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta