Yol Boyu Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Yol boyu ağaçlar serim verir,
Bir ömür göçtü der gibi.
Can pazarıdır soğuk memleketim,
Benim işim zamandadır.

Yine gitmek demiryollarının hırıltısına,
Vapur düdüğünde sabahlar ardına.
Bir fincan kahve, pencereden güneş ışığı,
Küçük ordularım ile her biriyle durağanlığa.

Rüzgârı bilmek yeter bana,
Aksinin duvağını savurur önümden.
Her dalga, her değirmen, her sancak,
Ölüm marşı çalar: unutma, bekleme, yaşa.

Öyleyse yürüneye devam et
Hatırlarız matemi sarsıldıkça;
Emek un olur, ekmeğe karışır yoğruldukça,
Toprak yağmura muhtaçsa, insan da anılara.