Yüreğimin akşamları ayaz olurdu önceleri yokluğunda
Üşürdü tenim sensizliğin estirdiği rüzgârlarla
Dağlarında kekik kokuları gelmezdi burnuma çocukluğumun
Şimdi kara kesmesi beklenen kış gecesinde güneş açtı açacak
Sisli bir şehir belki dışarıya baktığımda önemli değil
Gözümün perdesi indi, yarama bastığın tuzlarımla barıştım
Gidemem belki bir süre daha ama topladım bavulumu
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
