Yol Şiiri - Mehmet Ali Ateş

İnsan bir yoldur kendi içine akan
Bu yol bazen korkularla dolanır
Bu yol bazen uçurumlara düşer
Bu yol bazen kendine çıkmazda
Başka sevdalara çıkar

Uçurumlarda yankılanır soluğun
Çözüldüğünde
Boğazında düğümlü kelimeler

Yola çıkma vaktidir
Teninde saflığı ürperirken doğanın
Kuşluk vakti gözlerine ağarken
Sabahın ışıkları
Yola çıkmalısın

Çıkmalısın yola
Yol
Bir yok oluş
Bir varoluştur

Küllerinden yeniden doğuştur
Evrende her şey sonsuz
İçinde yanıp piştiğimiz sonsuzluktur
Düşe kalka yolunu bulmanın
Sonu yoktur
Sonsuz kere ölüp dirilmek
Bu sonsuzlukta
Devri daim kılmaktır

Aralık 2024