Yol Şiiri - Faruk Bürlükkara

Her aynada farklı görünen o gizemli suret
Sırr-ı imtihan diyerek sabır kuşandığım
Esrik ahvalime mana verme cehdiyle
Kuyular kazarken uhdemde kalanları gömmeye
Mecalimin yetmeyeceği devrimleri hayal ederek
Şehirler yıkıverdim nemli gözler refakatinde.

Şehirler, etrafı çevrilmiş günah surlarıyla
Sabilerin umutları ipotekli harami maharetiyle
Doymaz nefislerin hücumuna maruz kalmışken rızık
Sükût telkin eden hain, kurak boğazdan bihaber.
Bekle beni devran bir münadi hasretiyle
Bekle beni, şafağı bekleyenin sabrıyla bekle.

Şafak, kutlu bir haberin müjdesini kollar artık
Coğrafyaya çökmüş gaflete tepkidir mısralar
Amelin sözleri yalanladığı gün delil olsun
İspatı ayân bu hâli göremeyen gözlere veyl!
Bir mücahit direncinde çağlasın duygular
Talut’un ordusundaki genci hasretle beklerken…

Hasret, Havva anasını beklerken uzaklarda
Doğu’nun esmer çocuklarının yüzlerinde tecelli eder.
Kutlu mefkûrenin varisi olmayı hak eder bir edada
Hakikat davetinin halkası olmaya namzet.
Bir cümle ve sapan belirlemeye yeter safını inan!
Bir söz dahi kâfidir belki azaptan uzaklaştıran.

Azap ki suskunluğun bedelidir aslında
Parça bedenlerin şehadetine sağırken arsız dünya
Durma artık, yürü sen de karınca misali İbrahim yolunda
Dikenlere basarak erişeceğin o hazzı feda etme konfora
Haykır celladının yüzüne, kaybolan izzetini hatırla
Vur elindeki hançerle enfüsi vehimlerin boynuna boynuna.